De zichtbare pijn en emoties (olieverf op papier)
Midden bovenaan in De Nachtwacht gaapt een donkere leegte, voor Mark Kuster een bron van inspiratie. “Rembrandt schilderde vaak zulke in het donker weggestopte hoeken en achtergronden, voor mij de meest aansprekende elementen in zijn werk.” Waarom? Vanwege de suggestie van een wereld die erachter schuilgaat, de handreiking van de meester om verder te fantaseren. “Ik zie in die donkere ruimtes de vage contouren waar ieder moment een personage uit kan opdoemen.”
Dankzij Mark kunnen we nu in De Nachtwacht het personage Lucretia verwelkomen, gespietst aan de lans van een soldaat. Hoe zij daar terecht is gekomen, laat Mark in het midden, net als de aanleiding om haar aan de spiets te rijgen. Maar dat het Lucretia moest worden stond vast: hoofdpersoon uit zijn favoriete en gelijknamige werk van Rembrandt, “een van de meest donkere doeken van Rembrandt waarop Lucretia zelfmoord pleegde”. De zelfportretten van Rembrandt boden het aanknopingspunt voor de gezichtsuitdrukking: alle pijn en emoties zijn duidelijk zichtbaar, waarmee hij de kwetsbaarheid van het personage tot centraal thema van zijn fragment verhief.
Voor Mark is Rembrandt het begin van de moderne kunstenaar: waar zijn voorgangers volgens hem veelal druk waren met Bijbelse voorstellingen en portretten van edelen, durfde Rembrandt volgens Mark zichzelf centraal te stellen, door op een kwetsbare manier het ouder worden te verbeelden, en de emoties en tegenslagen in het leven. Mark noemt hem hierom de beste schilder ooit. “Vanwege zijn manier van werken, zijn toets, en vanwege het schilderen van licht en donker.”
instagram: @markkuster3